رسیدن همه تون بخیر ... آره همه شما.... از کدوم سفر ؟ منظورتون اینه که شما امسال اصلا مسافرت نرفتین ! یا شما خیلی وقت پیش از سفر برگشتین؟! یا شما هم که هنوز سفر نرفتین !
ولی منظور من جمع کثیری از شماهاست.مهم نیست تابستون مسافرت رفتین یا قراره برین و حتی قرار نیست برین ! این خیرمقدم برای اوناییکه با هیچ نوع وسیله نقلیه ای وحتی پای پیاده جایی نرفتن،اما با پای دل به جاهایی رفتن که هیچ وسیله نقلیه ای قادر به رفتن به اونجا نیست.
اونا کسایی هستن که در ماه رمضون سیروسیاحتی داشتن که مجهزترین آژانس های گردشگری دنیا نیز توانایی گنجاندن این تور استثنایی را در لیست تبلیغاتی خود ندارند.
رسیدن تون بخیر،حسرت می خوریم که تونستین تو دنیایی سیر کنین که پرستیژ رفتن به کره ماه و مریخ و کلا فضا در مقابل اون هیچه.
سفر برای تجدید قوای روحی و فکری است و خوشا بحال کسایی که با سفر به سازگارترین دنیا با روح و روان انسان،قوی و محکم،شاد و بشاش،پرانرژی و باانگیزه،با نگاهی رنگی تر وامیدوارتر به زندگی برگشتین.
سوغاتی این سفر اگر حسن مراوده و تعامل با همنوعان نباشد یعنی با بی احترا می به خود و طرف مقابل بنجل ترین و نامرغوب ترین کالای درجه چندم چینی را بعنوان رهآورد سفر باخود حمل کرده ایم.حسن خلق و مهربانی،صداقت وراستگویی،دستگیری از مستمندان،راهنمایی وکمک فکری به دیگران،امانتداری و... از جمله سوغاتی های همیشه مد و درجه یک محسوب می شود.
سفری که در دنیای سراسر نور و معرفت خواهیم داشت سفری نیست که تمام روزهای آن با روزه و امساک به معنی خودداری از خوردن وآشامیدن باشد،بلکه سفری است که فکر،رفتار،گفتار و عادات ما در روزه و امساک دائمی از تمام خوارکی های مضر برای اندیشه و سکنات ماست.شاید این سفر،به همان تقوا و پرهیزگاری ختم شود.کدام دین و مذهبی را سراغ دارید که دروغ،غیبت،تهمت،دزدی و... را جز خوراکی های ممنوعه برای اندیشه و فطرت یک انسان قلمداد نکند ؟ حال که همه ما تازه از سفرماه رمضان برگشته ایم و با دنیای اجتناب از حرام و مکروه ها و اشتیاق به سوی واجب و سنت ها مانوس شده ایم این فرصت را از دست ندهیم از اولین ماه پس از رمضان تا دوازدهمین ماهی که به ماه رمضان ختم می شود دائم السفر دنیای معنویات باشیم،انسان پرهیزگاری که از لحظه لحظه زندگیش استفاده و لذت می برد.
وقتی اون چیزایی که مانع رفتن مکرر ما به سفر می شود را لیست می کنیم از جمله عوامل مهمی که مارا برای نرفتن مجاب می کند کمبود وقت ومرخصی،پول و حتی گاهی نبود یک همسفرخوب پررنگتره اما هیچکدوم از این عوامل مادی پیش نیاز این سفر معنوی نیست.
می توانم بگویم سفر بخیر ؟!
« لا یَسْمَعوُنَ فیها لَغْوًا وَ لا کِذّابًا »
« هرگز سخن بیهوده و دروغ نشنوند »
سوره النبأ-آیه ۳۵
در هر دو جهان اینم آرزوست ...
چند سال اخیر،وقتی نام دفاع مقدس و جنگ تحمیلی را می شنوم یک ذره نیز به خودم شک نمی کنم که اگر موقعیت امروز را داشتم،در آن شرایط جنگی و بحران زده حتما منفعل نمی بودم.از خط مقدم و اسلحه به دست گرفتن حرف نمی زنم،از تلاشم برای بودن حلقه ای از زنجیر دفاع از کشورم و حفظ حیثیت آن می گویم.
وقتی در لابلای خاطرات و نقل قول های جوانان دیروز شهرم،حدیث فرار از سرباز گیری در دوران جنگ را می شنوم به خودم نهیب می زنم که قرار گرفتن در شرایط خاص آن روز و درک نگرانی های مادران،بودن و زندگی کردن در آن لحظات را می طلبد و تو که جبهه و شهادت را تنها در میان سطور کتاب ها و سکانس فیلم ها و بیان راویان فیلم های مستند یافته ای و آنجا نیز تاب نداشته و سرازیر شدن اشک و برآمدن آه و افسردگی چند ساعته نتیجه آن است،نه درمورد جوانان دیروز فرار از خدمت قضاوت کن و نه به احساس امروزی خودت افتخار.
نمی شود آیات قرآن را نادیده گرفت،نباید حیثیت کشور و مردم آن را هیچ انگاشت،مگر می شود ...
تناقضات افکار درونی ام زمانی فروکش نمود که یکی از بستگان بسیار نزدیک بصورت کاملا تصادفی از داوطلب بودنش برای رفتن به خدمت در دوران جنگ گفت.می گفت که از یکسال قبل از فرارسیدن موعد اعزامش برای رفتن اصرا می نموده و این اصرارش دو ماه بعد نتیجه داده است.برایم جالب بود که لباس و ملزومات رفتنش را بانقشه از خانه کش رفته است ! چون خانواده و مادرش برای رفتن او رضایت نمی داده اند.حس خوبی داشتم وقتی می گفت او را به بازداشتگاه چارک برده اند تا به بازداشت شدگانی که جرم شان نرفتن به سربازی بوده است،نشانش دهند و بگویند این پسر را ببینید ده ماه قبل از فرارسیدن وقت رفتنش داوطلب شده است اما شما ...
می گفت که در کشتی های اجنبی بر روی دریاهای خلیج فارس و عمان شاهد فوج فوج مهماتی بوده که کشورهای دیگر برای صدام می فرستاده اند تا قلب همرزمان و نیز زنان و کودکان هم میهنش را نشانه رود.می گفت وقتی عملیات موفقیت آمیزی را از سرگذرانده اند چند روز مرخصی بعنوان تشویقی دریافت نموده است.اما سپری نمودن این ایام همزمان شده است با ماموریت فرمانده و سایر سربازان به عملیات دیگر و شهادت سربازان و اسارت فرمانده اش.
گریزی به خاطراتم زدم که در هنگام سربازی او بی دغدغه دوران تحصیلم را سپری می کردم و تمام غصه ام چندسال بعد از دوران جنگ این بود که دفترها و کتاب هایمان کاهی بودند ! چه زندگی فانتزی ! در مقابل همسن وسالان آبادانی و خرمشهری ام داشته ام.