خیلی از بزرگواران (بلاگر هاو بازدیدکنندگان) از وقتی که صرف پاسخ گویی به تک تک نظرات بازدید کنندگان می نمایم تعجب می کنند..........یکی از اهداف راه اندازی این وبلاگ به بحث گذاردن موضوعات فرهنگی-اجتماعی و زنان است تا با استفاده از نظرات، دید و نگاه خود را اصلاح و تقویت نموده و در مواردی بهتر ،افق دید را ارتقاء دهم.یکی از افرادی که نقش فعالی در به چالش کشیدن موضوعات پست های مختلف داشته اند برادر محترمی با نام مستعار(ایوب) بوده اند ایشان چنین وانمود نموده اند که اهل بندرکنگ هستند و مهمتر از همه نوشته ها و نظراتشان نشان می دهد که اهل مطالعه بوده و از سطح فکر بالایی برخوردارند .....امروز ایشان نظری درج نموده بودند که شاید سوال افراد بومی زیادی باشد؟ چرا محل زندگی ما را محروم قلمداد می کنند؟این نظر را موضوع این پست قرار دادم تا برای دغدغه فکری ایشان و سایر هم استانی های بزرگوار پاسخی یافته شود.اینبار من نیز در جمع کسانی که نظر می دهند قرار می گیرم و برادر خوبمان (ایوب) می تواند برای باز شدن موضوع و رفع ابهام به نظرات تایید شده پاسخ دهد .....
واما نظر ایشان (ناگفته نماند این نظر در پاسخ به نظر بازدید کننده دیگری (سهلان)نوشته شده است):
با عرض ادب وسلام( سهلان عزیز)
محروم.محروم.محروم.با هر بار بیان این واژه در پسوند شهرم سر گیجه میگیرم .عصبی میشوم.نمی دانم کدام شیر پاک خورده ای برای اولین بار این واژه را به ما چسباند واب پاکی
روی دستمان ریخت.حال به هر پزشکی . دبیری .اهل فن وعلمی ماموریت خدمت در این منطقه می دهند فریاد وا مصیبتا سر می دهد .وبا هزار ترفند از آمدن سر باز می زند ویا اگر می آید هزار منت بر سر این مردم دارد.شرط اول ابادانی منطقه حذف این واژه نا مانوس است که همه را فراری می دهد.حق وانصاف هم پزشکی که تمام عمرش در تهران زندگی کرده وهیچ اطلاع از منطقه ندارد همین کلمه محروم کافی است .تا مانع شود از آمدن او حتی به فرزندان خود هم وصیت میکند که مبادا قدم به اینجا گذارند.
چگونه می شود در کنار دریای زر خیز خلیج همیشه فارس محروم بود .چگونه می شود با داشتن صدها موتور لنج کوچک وبزرگ که قیمت کوچکترین آن در حدود ۶۰۰۰۰۰۰۰میلیون تومان است محروم بود.مگر امکان دارد جایی که از بندر آن سالیانه هزاران تن کالا وارد وصادر می شود محروم باشد.مردم ما در سال صدها تن از ابزیان این دریا را صید میکنند.مسلما انها را دوباره به آب نمی اندازند. از نوجوان ۱۲ساله تا پیرمرد ۸۰ ساله ما فعالند.کار وتلاش میکنند .نمایندگیهای شرکتهای خودروساز لیستهای ثبت نامی خود را در همان هفته اول می بندند.تعداد اتومبیلهای فرسوده در سطح شهر به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد . بر عکس تعداد زیادی هم اتومبیلهای سی وچهل میلیون تومانی می رانند.زمینهای با قیمت متری یک صد هزار تومان معامله میشود .ساختمانهاوبناهای چند صد میلیونی ساخته شده.تعداد زیادی از شهروندان صاحب ویلاها وخانه های مسکونی در منطقه اعیان نشین بعضی مراکز استانهای خوش آب وهوا می باشند.صدها نفر از هموطنان ایرانی وبرادران افغان.پاکستان بنگلادشی مشغول کار وکسب درآمد هستند.و..............
نکات مطرح شده بالا به هیچ وجه چهره یک منطقه یا شهر محروم را در رذهن. ایجاد نمی کند.
خوب علت چیست.که مهر زشت محرومیت را بر پیشانی سیاه
ما زده اند.
۱- نبودن مدیریت قوی اقتصادی با توجه به نیاز واستعداد منطقه.
۲-عدم وجود تشکلهای صنفی وسازمان دهنده
۳- کمبود مراکز علمی وآموزشی
۴-عدم وجود مراکزی که در جهت بالا بردن مهارتهای زندگی
شهروندان فعالیت نمایند.
۵-نبود یا کمبود مسئولین رده بالای بومی
سرکار خانم قاسمی خواهر خوبم مختارید .تاییدیا عدم تایید
وحتی ویرایش نمایید.